Ervaringsverhalen - Kei-JIJ (2024)

De rouwtherapie / begeleiding voor mijn dochters na het overlijden van hun vader heeft hen goed gedaan. Ze konden om de paar weken terecht waar ze het spelenderwijs over hun vader konden hebben. Het leven ging al heel snel weer door met school en vriendinnetjes, maar op deze manier stonden ze toch regelmatig stil bij hun emoties en herinneringen.

Agmar heeft hen (en zijdelings ook mij) deskundig en laagdrempelig geholpen. De meisjes hadden altijd zin om naar haar toe te gaan, juist omdat ze zonder druk konden praten, knutselen en spelen. Ze hebben een mooi (herinneringen) doosje geknutseld waar ze nog regelmatig in kijken en verder versieren.

Ik kon altijd met vragen bij Agmar terecht en had nooit het gevoel dat ik iets geks vroeg. Haar uitleg over hoe kinderen met rouw en verlies omgaan (de vergelijking met een sneeuwbol waar de sneeuw eerst rustig moet neerdwarrelen) was ontzettend helpend.

Het gaat nu goed met de meisjes, maar mocht er ooit behoefte aan zijn, voelt het goed om te weten dat we bij Agmar terecht kunnen.

Imke Bitter 2021

Nadat ik de diagnose borstkanker kreeg was dit uiteraard een grote klap voor het hele gezin.

Ruim een half jaar later bleek een van onze kinderen veel last te hebben van alle veranderingen en onzekerheden die mijn ziekte met zich meebracht.

Nanna was vaak uit het niets boos of heel verdrietig en was bang om mij achter te laten. Ze wist zich geen raad met haar gevoelens.

Agmar is een geweldige steun en houvast geweest voor Nanna, ze heeft onder andere geleerd hoe ze haar emoties en gevoelens weer een beetje de baas kon zijn. Nanna ging met heel veel plezier naar Agmar en gebruikt nog regelmatig trucjes die ze heeft geleerd om met bepaalde situaties om te gaan.

Het gaat nu heel goed met haar en ook met ons!

We zijn Agmar hier erg dankbaar voor en zouden haar zeker aanraden!

Het is niet eenvoudig
Vond ik
Om iemand te vinden. Die je je kind toevertrouwt.
In tijden van groot verlies en verdriet
wil je je kind het liefst heel dichtbij jezelf houden
tegelijkertijd wist ik ook
dat mijn dochter juist ook haar eigen weg moest gaan
en haar eigen verhaal moest maken
en dat ze dat met ondersteuning moest doen
die niet van mij als moeder afkomstig was

Al in het eerste gesprek met Agmar was dit precies
waar we het over hadden
loslaten. vasthouden. een kind haar eigen verhaal laten doen en maken
Het voelde direct goed. De juiste balans tussen professioneel en persoonlijk

“Weet je al waar je met die mevrouw over gaat praten”,
vroeg ik Alex toen we onderweg waren naar haar eerste ontmoeting met Agmar
“Ja. Zei. Ze. Maar dat vertel ik niet aan jou. Daarom ga ik juist toch daar naar toe”
Tsja… Hoe duidelijk kun je zijn in wat je als kind wil en nodig hebt, dacht ik….

De eerste keer Alex bij Agmar “achterlaten” ging als vanzelf
Doei MaM zei ze
Ga jij maar weg. Tot straks
Het was goed. En dat bleef het.
Ondanks het zware onderwerp van dood en verdriet
kwam Alex elke keer licht terug van de sessies
net zo lang tot dat ze op een dag in de auto zei
Dat ze benieuwd was of ze nu ook wel zonder Agmar zou kunnen
Dat ze dat wel wilde eigenlijk

Nog twee gesprekken om het samen af te ronden, bedachten we
en de ruimte om altijd terug te komen
of nooit meer
en dat dit allebei goed is

Loslaten. Vasthouden
Een kind haar eigen verhaal laten maken
en haar eigen weg laten vinden en gaan

Ik vind Agmar een Kei
Fijn dat mensen zoals zij bestaan

Sandra van Kolfschoten

Vier jaar was Sophie toen ik te horen kreeg dat ik borstkanker had. Met het boek “Mama’s borst is ziek” hebben we uitgelegd wat er aan de hand is. Het leek in eerste instantie goed met haar te gaan. Maar van school kregen we te horen dat ze andere kindjes sloeg. Sophie was boos. Via het ziekenhuis zijn we bij Agmar terecht gekomen. Die wist Sophie op haar gemak te stellen. Met hetzelfde boek als thuis, een boom die zijn bladeren verloor, boze cellen van klei, stampen en springen verwerkte Sophie haar emoties. Ze vertelde Agmar wat ze mij niet durfde te vertellen. Dat ze boos was omdat juist háár mama ziek was geworden.

Sophie is nu weer een vrolijk meisje. Ze slaat -gelukkig- nooit meer andere kinderen. Ze is nu een gewoon vrolijk meisje van 5, dat nu wel beter in staat is ruimte te geven aan haar gevoel. Fijn dat er bij Agmar echt ruimte was voor Sophie’s verhaal.

Isabel, mama van Sophie

Na de geboorte van Lena haar zusje Maria brak er een intense en erg onrustige tijd aan.Maria werd geboren met de afweerstoornis SCID, wat betekende dat ze geen immuunsysteem had.Alleen een stamceltransplantatie kon van Maria weer een gezond meisje maken, maar ondanks twee pogingen redt Maria het niet.Een emotionele tijd met en uiteindelijk zonder Maria waarin wijhet soms ook niet meer wisten hoe Lena te helpen met haar verdriet.Lena was verdrietig, boos en snapte zich zelf soms niet meer.

We zochten naar een manier om het voor Lena wat makkelijker te maken en vonden Agmar.

Het was fijn en mooi om te zienhoe Lena vanaf dag 1 vol vertrouwen bij Agmar naar binnenwandelde. Even aandacht speciaal voor haar.Hoe moeilijk het soms ook was, Lena is altijd met datzelfde vertrouwen en ook plezier naar Agmar gegaan.

Heel logisch, maar het was wel even wennen dat de deur dicht ging en je als ouder geen onderdeel bent van wat daar binnen gebeurt. Het was voor ons als ouders erg fijn om zonodig, buiten Lena om, een ervaring te delen met Agmar en gerustgesteld te worden.

Agmar is voor ons een jonge vrouw met een lieve, rustige uitstraling, waar lena zich bij thuisvoelt en die Lena dingen leert hoe om te gaan met wat haar is overkomen.

Dankjewel Agmar, wij zijn je dankbaar dat je er voor Lena kunt zijn

Heleen en Mark de Grauw

ouders van Lena en Maria

“Nogmaals bedankt voor jouw hulp, ook al waren het maar een paar gesprekken, ik heb wel de indruk dat mijn zoon er wat van heeft geleerd. Ik hoop dat mijn kinderen het niet meer nodig hebben, maar ik ben blij dat ik weet waar ik met ze terecht kan wanneer ze hulp nodig hebben.”

Lisanne, een tevreden moeder.

(Zoon 11 jaar)